ข้อมูลจาก พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ชุด ๙๑ เล่ม ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย

(พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๒๕) (ปกสีน้ำเงิน) และ (พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๔๖) (ปกสีแดง)

ธรรมก็ดีวินัยก็ดีอันใดอันเราแสดงแล้วได้บัญญัติไว้แล้วแก่พวกเธอ

ธรรมและวินัยอันนั้นจักเป็นศาสดาแห่งพวกเธอ โดยกาลล่วงไปแห่งเรา

เล่ม ๑๓ หน้า ๓๒๐ (ปกสีน้ำเงิน) / หน้า ๓๑๓ (ปกสีแดง)

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑

บางส่วนของ มหาปรินิพพานสูตร

ข้อมูลจาก พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ชุด ๙๑ เล่ม ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย

(พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๒๕) (ปกสีน้ำเงิน) และ (พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๔๖) (ปกสีแดง)

[ว่าด้วยกัปปิยการกและไวยาวัจกร]

เล่ม ๓ หน้า ๘๕๙-๘๖๓ (ปกสีน้ำเงิน) / หน้า ๘๑๐-๘๑๓ (ปกสีแดง)

พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑ ภาค ๓

บางส่วนของ จีวรวรรคที่ ๑ สิกขาบทที่ ๑๐ พรรณนาราชสิกขาบท

[ว่าด้วยกัปปิยการกและไวยาวัจกร]

ข้อมูลจาก พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ชุด ๙๑ เล่ม ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย

(พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๒๕) (ปกสีน้ำเงิน) และ (พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๔๖) (ปกสีแดง)

ภิกษุพึงหวังความเจริญอย่างเดียว หาความเสื่อมมิได้

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย และภิกษุทั้งหลาย

ยังจักไม่บัญญัติสิ่งที่ตถาคตมิได้บัญญัติไว้

จักไม่เพิกถอนสิ่งที่ตถาคตบัญญัติไว้แล้ว

ยังจักสมาทานประพฤติอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย

ตามที่ตถาคตบัญญัติไว้แล้ว ตลอดกาลเพียงไร

ภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญอย่างเดียว หาความเสื่อมมิได้.”

เล่ม ๑๓ หน้า ๒๓๙-๒๔๗ (ปกสีน้ำเงิน) / หน้า ๒๓๑-๒๓๙ (ปกสีแดง)

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑