การบัญญัติสิกขาบทที่มิได้ทรงบัญญัติ หรือการถอนสิกขาบทที่ทรงบัญญัติไว้แล้ว โดยนัยว่า ปาจิตตีย์ ทุกกฏ เป็นต้น นี้เป็นพุทธวิสัย.

ข้อมูลจาก พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ชุด ๙๑ เล่ม ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย

(พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๒๕) (ปกสีน้ำเงิน) และ (พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๔๖) (ปกสีแดง)

“การบัญญัติสิกขาบทที่มิได้ทรงบัญญัติ

หรือการถอนสิกขาบทที่ทรงบัญญัติไว้แล้ว

โดยนัยว่า ปาจิตตีย์ ทุกกฏ เป็นต้น นี้เป็นพุทธวิสัย.”

เล่ม ๓ หน้า ๙๑๕ (ปกสีน้ำเงิน) / หน้า ๘๖๓ (ปกสีแดง)

พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑ ภาค ๓

บางส่วนของ

โกสิยวรรคที่ ๒ สิกขาบทที่ ๕

พรรณนานิสีทนสันถตสิกขาบท

          ข้อว่า  น มยํ อปฺปญฺตฺตํ ปญฺาเปสฺสาม  มีความว่า

เราทั้งหลายชื่อว่าเป็นสาวก

จักไม่บัญญัติข้อที่พระผู้มีพระภาคเจ้ามิได้ทรงบัญญัติไว้.

จริงอยู่ วิสัย คือการบัญญัติสิกขาบทที่มิได้ทรงบัญญัติ

หรือการถอนสิกขาบทที่ทรงบัญญัติไว้แล้ว

โดยนัยว่า ปาจิตตีย์ ทุกกฏ เป็นต้น นี้เป็นพุทธวิสัย.

          ด้วยบทว่า  สมาทาย นี้ พระอุปเสนะ  แสดงว่า

เราทั้งหลายจักสมาทานสิกขาบทนั้น ๆ แล้วรับว่า ดีละ โดยดี

ดังนี้แล้วจักศึกษาในสิกขาบททั้งปวง

ตามที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้.

พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงมีพระหฤทัยโปรดปรานแล้ว

ได้ทรงกระทำสาธุการแม้อีก แก่พระอุปเสนะนั้นว่า

ดีละ ดีละ.

http://www.tripitaka91.com/3-915-7.html